Author :
Abstract
Bu makalede 20. yüzyıl âşıklık geleneğinin öncülerinden Mevlüt İhsanî’nin şiirleri dinî yönden ele alınmıştır. İhsanî, şiirlerinde Allah’a olan derin bağlılığı ve sevgisini, Peygamber muhabbetini ve O’nun şefaatine olan inancını dile getirmiştir. Peygamberimizin şefaatine olan umut, şiirlerinde daima canlı tutularak kurtuluşun ancak Hz. Peygamberin sünnetine ittiba etmekle mümkün olduğunun altı çizilmiştir. Hz. Peygamberin insanların en hayırlısı olduğunu vurgulamış ve gerçek peygamber âşıklarının dünyevi arzulardan ve kötü ahlaktan feragat edenler olduğunu belirtmiştir. İhsanî, dinî kitaplara atıfta bulunarak; son kitap Kur’an’ı Kerim’den sıkça bahsetmekte ve ondan iktibaslarda bulunmaktadır. Bu iktibaslarda şifa ayetleri başta olmak üzere; rahmet, mağfiret, tövbe, beraat, cennet, huri, gılman, ihsan, melek, cehennem, zebani, ahiret inancı gibi konuları ustalıkla şiir diline aktardığı görülmektedir. Mevlüt İhsanî şiirlerinde; peygamber kıssaları, mucizeleri, evliya menakıpları gibi dinî konuları estetik formlarla sunmuştur. Kur’an-ı Kerim’e olan vukufiyetiyle, Kur’an surelerinden, ayet sayılarından, ebced hesabına varıncaya kadar birçok konudan bahsetmesi muhtevâyı zenginleştirmiştir. Görme engeline rağmen, İhsanî dinî konuları fevkalade bir ustalıkla dile getirmiştir. Çocukluk yıllarından itibaren köy odalarında hocalardan, usta âşıklardan, meddahlardan, halk hikâyecilerinden dinlediği anlatılardan beslenmiştir. Özellikle Hz. Ali Cenknâmeleri, Battalnâmeler, Leyla ile Mecnun, Köroğlu Hikâyeleri ve Mızraklı İlmihal gibi dönemin dinî hayatına ışık tutan bu eserler Mevlüt İhsanî’nin şahsiyetini ortaya çıkarmış ve irticalen söyleyişlerine ve atışmalarına kaynaklık teşkil etmiştir.
Keywords
Abstract
In this article, the poems of Mevlüt İhsanî, one of the pioneers of the 20th century minstrel tradition, are analyzed from a religious perspective. In his poems, İhsanî expressed his deep devotion and love for Allah, his love for the Prophet and his belief in his intercession. The hope for the Prophet’s intercession is always kept alive in his poems and it is emphasized that salvation is only possible by following the Prophet’s Sunnah. He emphasized that the Prophet was the best of people and stated that true lovers of the Prophet were those who renounced worldly desires and bad morals. Referring to religious books, Ihsanī frequently mentions and quotes from the last book, the Qur’an. In these quotations, it is seen that he skillfully translates into the language of poetry topics such as healing verses, mercy, forgiveness, repentance, acquittal, heaven, huri, gilman, ihsan, angel, hell, demon, belief in the hereafter. In his poems, Mevlüt İhsanî presented religious subjects such as prophet parables, miracles, and the stories of saints in aesthetic forms. His knowledge of the Holy Qur’an enriched the content by mentioning many subjects such as the suras of the Qur’an, the number of verses, and the calculation of gematria. Despite his visual impairment, Ihsanî articulated religious subjects with remarkable skill. Since his childhood, he was nourished by the narratives he listened to in village rooms from teachers, master minstrels, meddahs and folk storytellers. These works, which shed light on the religious life of the period, such as Hz. Ali Cenknâmeleri, Battalnâmeler, Leyla and Mecnun, Köroğlu Stories and Mızraklı İlmihal, revealed Mevlüt İhsanî’s personality and served as a source for his singings.
